Swiatowid Spiritual

Przez Washington HarmoniOpublikowano Opublikowano w Mitologia

Cyklopy były jednookimi, człekopodobnymi potworami, które najbardziej znane są z mitów greckich, w tym z opowieści m.in. Odyseja . Jednak jednookie, cyklopopodobne stworzenia pojawiają się również w mitologiach innych kultur, w tym celtyckiej, słowiańskiej i japońskiej. W tym poście dowiesz się o niektórych mitach dotyczących cyklopów oraz o symbolice cyklopów, znaczeniach i nie tylko.

Co to jest cyklop?

Jak wspomniano wyżej, cyklopy były potworami przypominającymi ludzi.Jednak ich najbardziej charakterystyczną cechą było to, że posiadały tylko jedno oko, które znajdowało się na środku ich czoła.I podczas gdy cyklopy w mitologii greckiej, celtyckiej i słowiańskiej były olbrzymami, w Japonii cyklopopodobne stworzenia były wielkości ludzkich dzieci.Ponadto, przedstawienia ostrości umysłu cyklopów i innychcechy osobowości zmieniały się w zależności od tego, kto opowiadał.

Cyklopy Szybkie fakty

  • Culture of Origins: Historycy teoretyzują, że była to Mezopotamia, a potem starożytna Grecja i dalej.
  • Przodkowie: W greckiej kosmologii Gaja (Ziemia) była matką cyklopów, a Uran (niebo i niebiosa) ojcem. W późniejszych mitach Posejdon był ojcem cyklopa o imieniu Polifem, a matką była nimfa o imieniu Thoösa.
  • Specjalne moce: siła brutalna, kowalstwo, muzyka, zdolności psychiczne

Etymologia nazwy "Cyklop"

Słowo "cyklop" pochodzi od starożytnego greckiego słowa cyklopy , który wywodzi się od słów kyklos ("koło" lub "kółko") oraz ops ("oko"). 1 Korzenie tych słów mogą być wam znane, ponieważ pojawiają się one w wielu popularnych terminach w języku angielskim, takich jak "cycle", "bicycle" i "optometrist". 2 Ogólnie rzecz biorąc, w języku angielskim liczba mnoga dla cyclops jest pisana jako cyclopes.

Mitologia Cyklopów

Cyklop babiloński

Babiloński bóg-wojownik walczy z podobnym do cyklopa bóstwem solarnym. Gliniana tabliczka VI:81 ze świątyni Sîn z okresu Larsa w Chafaje. Źródło: Andrew George, Nergal and the Babylonian Cyclops and ResearchGate.net.

Najstarszym znanym ludzkim artefaktem, który przypomina cyklopa jest babilońska gliniana tabliczka pochodząca z lat 2025-1595 p.n.e. Tabliczka przedstawia boga-wojownika, który jedną ręką powstrzymuje potwora, a drugą dźga go wielkim ostrzem. Głowa potwora ma kształt słońca z 12 punktami, czyli promieniami. Jednak najbardziej intrygujące (przynajmniej w odniesieniu do tego artykułu) jest to, żeże potwór ma tylko jedno oko umieszczone na środku czoła.

Archeolodzy określają ten artefakt jako "Bóg zabijający cyklopa". Jeden z nich doszedł do wniosku, że cyklopodobny potwór jest "demonem ognia" z powodu promieni wystających z jego głowy.

Jeszcze inni uczeni twierdzą, że babiloński potwór to mezopotamskie bóstwo Tiamat, które przybiera różne formy, w tym bogini morza. 3 Na tabliczce nie ma jednak żadnego napisu, dlatego jej pełna historia pozostaje tajemnicą. 4

Inne potencjalne pochodzenie: Słonie pigmejskie

Posąg Cyklopa i replika czaszki sycylijskiego słonia pigmejskiego. Źródło: Natural History Museum of London. Zdjęcie: Spiridon Ion Cepleanu i Matteo De Stefano.

Paleontolodzy mają kolejną teorię na temat pochodzenia mitów o cyklopach - a przynajmniej jednego z powodów, dla których jest on tak trwały.Podczas epoki plejstoceńskiej, która miała miejsce od 2,6 mln do 11 700 lat temu, 5 poziom mórz spadł, umożliwiając niektórym stworzeniom lądowym przekroczenie Morza Śródziemnego.Przodkowie słoni afrykańskich przeszli lub przepłynęli przez morze do Europy, niektórzy lądując na tym, co jestGdy poziom mórz ponownie się podniósł, populacja słoni pozostała na wyspie. Z biegiem czasu i wielu pokoleń, przy mniejszej ilości dostępnego pożywienia, gatunek słoni zmniejszył swoje rozmiary. Na Sycylii ewoluowały one do postaci słoni pigmejskich, które ważyły około 250 funtów i miały tylko 3 stopy wzrostu.

Kiedy ludzie przybyli...

Słonie pigmejskie nie miały żadnych drapieżników, dopóki ludzie nie pojawili się na scenie około 11 000 lat temu. W końcu ludzie upolowali je aż do wyginięcia. Niektóre z ich kości pozostały jednak w jaskiniach, gdzie pierwsi ludzie je zjedli.

Tysiące lat później Grecy odkryli niektóre z tych kości. Kiedy znaleźli czaszkę słonia pigmejskiego, trzymali w ręku czaszkę, która była około dwa razy większa od ludzkiej. Jednak czaszka słonia pigmejskiego miała duży otwór na środku czoła, gdzie znajdowała się trąba słonia.

Jest mało prawdopodobne, że większość Greków kiedykolwiek widziała żywego słonia, więc możemy założyć, że nie wyciągnęli oni wniosku, że czaszka należała do tego rodzaju zwierzęcia. Nie wiedząc, do jakiego stworzenia należała czaszka, łatwo jest zrozumieć, jak Grecy mogli założyć, że otwór był przeznaczony na pojedynczy oczodół. 6

Cyklopy w mitologii greckiej

Wielu z nas po raz pierwszy dowiedziało się o cyklopach z mitologii greckiej. Poeta Hezjod napisał o nich w swojej podstawowej kompilacji greckich mitów zwanej Teogonia który datowany jest na 750-650 r. p.n.e. Jednak podczas gdy Teogonia ma około 2700 lat, jest prawdopodobne, że opowieści o cyklopach, wraz z innymi greckimi mitami, są znacznie starsze. Umiejętność czytania i pisania nie była tak rozpowszechniona wieki temu. Tak więc wędrowni bardowie prawdopodobnie opowiadali te historie przez wieki, zanim zostały spisane. 7

Pochodzenie greckich cyklopów

Według greckiej kosmologii, przed stworzeniem świata, wszechświat był tylko chaosem. Z tego chaosu narodziło się pierwsze żeńskie bóstwo, Gaja (która była samą Ziemią) wraz z dwoma męskimi bóstwami. Były to Tartarus, który był "jamą" lub podziemiem oraz Eros, który był ucieleśnieniem miłości.

Gaja wydała na świat potomstwo bez pomocy partnera.Jednym z jej dzieci był Uranus,który był bogiem nieba i niebios.Gaja i Uranus następnie rozmnożyli się.W ten sposób dali początek 12 bogom tytanom,a także bogom-potworom,w tym trzem hekatonom i trzem cyklopom.Tak więc pierwotne cyklopy,wraz ze swoim rodzeństwem,były bardzo starożytnymi istotami w mitologii greckiej.8

Bogowie burzy z grzmotami i piorunami

Trzy cyklopowe dzieci Gai i Uranosa nazywały się Arges i Brontes, które były bogami burzy z piorunami, oraz Steropes, który był bogiem burzy z piorunami.

Jak głosi legenda, Uranos nie lubił swoich dzieci-potworów i obwiniał Gaję za to, kim są. Dlatego Uranos postanowił, że uwięzi je wszystkie w Ziemi, która tak się złożyło, że jest ich matką, Gają. (Według niektórych relacji, tym więzieniem był Tartarus).

Posiadanie żyjących w niej dzieci spirytualnych potworów sprawiało Gai wiele bólu.Szukała więc pomocy u swoich pozostałych dzieci,aby pomścić ją przed Uranusem.Najmłodszy syn Gai z Tytanów,Cronus(którego w mitologii rzymskiej był Saturn) zgodził się jej pomóc.Używając szabli wykastrował Uranusa i wrzucił jego jądra do morza.Piana morska z odciętych jąder dała początek bogini miłości,Afrodyta, ale to już inna historia...

Praca w piekle: Cyklopy jako kowale i budowniczowie

Ponieważ cyklopy były uwięzione w Podziemiu, musiały znaleźć coś, co zajęłoby ich czas. Zaczęły więc wykuwać metal ze stopionego jądra Ziemi, używając swoich burzowych mocy. Zaczęły też budować rzeczy z kamienia. Cyklopy rosły w siłę i doskonaliły swoje rzemiosło. (W późniejszych greckich mitach, erupcje wulkaniczne, które wylewały lawę, iskry, popiół i skały, były podobno od cyklopówkowale ciężko pracujący).

Wprowadź Zeusa...

Tymczasem, z powrotem na powierzchni Ziemi, Cronus miał syna o imieniu Zeus.Jednak Uranus nadal utrzymać władzę jako bóg nieba i niebios.Wciąż urażony Uranus za złe traktowanie jego matki, Cronus spiskował obalić go i umieścić Zeus władzy.Ale nie mógł zrobić to sam.Więc, on uwolnił jego trzy cyklopów rodzeństwa pod warunkiem, że pomogą mu obalić ichzłośliwy ojciec.

Zwycięska kombinacja umiejętności kowalskich cyklopów i DNA boga burzy pozwoliła im stworzyć wszechmocną broń Zeusa: pioruny i błyskawice. Z pomocą cyklopów Zeus był w stanie obalić Uranosa i stać się głównym bogiem wszechświata.

Cyklopy w Odyseja : Polyphemus

Mniej więcej w czasie, gdy Hezjod spisywał ustne opowieści o mitach greckich, poeta Homer napisał poemat epicki Odyseja (ok. 725-675 r. p.n.e.) opartych również na tych opowieściach.

W Odyseja Odys, bohater-wojownik, próbuje wrócić do Itaki ze swoją flotą po wojnie trojańskiej. Wraz z załogą zatrzymał się w Krainie Pożeraczy Lotosów (niektórzy historycy uważają, że znajdowała się ona na wybrzeżu Morza Śródziemnego, na terenie dzisiejszej Libii).miejscowych, a efekty narkotyczne powodowały, że jego ludzie tracili jakąkolwiek chęć do wyjścia, a co dopiero do pracy na statku.

Pszenica, jęczmień i winorośl

Po tym, jak Odyseuszowi udało się wciągnąć swoich ludzi z powrotem na statki i przywrócić flotę na morze, następnym przystankiem w ich podróży była wyspa Cyklopów (która według niektórych jest współczesną Sycylią). Mężczyźni zaokrętowali się i wyruszyli na poszukiwanie żywności i innych zapasów. W trakcie eksploracji Odyseusz i jego ludzie byli pod wrażeniem bogactwa tej ziemi, zwłaszcza, że miejscowi, którzy bylicyklopy, nie wydawały się nie robić wiele w kwestii uprawy roli:

"...przybyliśmy do kraju Cyklopów, ludu nadmiernego i bezprawnego, który ufając nieśmiertelnym bogom, niczego nie sadzi rękami, ani nie orze; lecz wszystko to wyrasta im bez siewu i orki, pszenica, jęczmień i winorośl, która rodzi bogate grona wina, a deszcz Zeusa daje im wzrost. Nie mają oni ani zgromadzenia dla rady, ani ustanowionych praw, leczmieszkają na szczytach wzniosłych gór, w pustych jaskiniach, a każdy jest prawodawcą dla swoich dzieci i swoich żon, i nic sobie nie odmawiają jeden od drugiego." 9

Jaskinia Polifema

Podczas poszukiwań mężczyźni natknęli się na jaskinię cyklopa o imieniu Polifem. Jednooki olbrzym wydawał się przyjazny, więc Odyseusz zaoferował mu trochę chleba i sera z ich zapasów. Polifem przywitał Odyseusza i jego ludzi w swojej jaskini, aby zjeść z nim posiłek. Jednak gdy mężczyźni znaleźli się w jaskini, Polifem uwięził ich tam, blokując wejście do jaskini masywnym głazem.PolifemKiedy Polifem wrócił do jaskini, zaczął się prawdziwy horror: zjadł dwóch ludzi Odysa.

Koszmarne zachowanie cyklopa przerodziło się w pewien schemat, gdyż każdego ranka opuszczał jaskinię z uwięzionymi w niej ludźmi, po czym udawał się do swoich owiec, a następnie wracał wieczorem, by zjeść jeszcze dwóch ludzi Odyseusza.

Plan ucieczki

Obawiając się o swoją załogę, Odyseusz obmyślił plan. Wiedział, że nie może po prostu zabić Polifema, ponieważ będzie potrzebował pomocy cyklopa, aby usunąć wielki głaz, dzięki czemu on i jego ludzie będą mogli uciec.

Gdy nadszedł wieczór i Polifem wrócił do jaskini, Odyseusz poczęstował go najlepszym winem ze swoich zapasów.Polifem wypił całe wino łapczywie i wkrótce się upił.Nietrzeźwy zapytał Odyseusza, jak się nazywa.Odyseusz odpowiedział: "Nazywam się Nikt".Polifem powiedział: "Bardzo dobrze, Nikt, za podzielenie się twoim winem zjem cię jako ostatniego".I wtedy Polifem zemdlał.Gdy tylko wyszedł z siebiezimna, Odyseusz chwycił olbrzymi kij i wbił go w jedno oko cyklopa, oślepiając go.

Odyseusz oślepia cyklopa Polifema Źródło: Saiko.

Polifem obudził się, krzycząc w agonii.Krzyczał tak głośno, że usłyszały go inne cyklopy na wyspie.Ale kiedy wołały do niego, pytając, co się stało, Polifem odpowiedział: "Nikt mnie nie skrzywdził".Dochodząc do wniosku, że nic się nie stało, inne cyklopy nie przyszły mu na pomoc. 10

Ponieważ Polifem był teraz ślepy, nie był w stanie złapać więcej ludzi tej nocy. Następnego ranka przesunął głaz, aby mógł wyprowadzić swoje owce na pola. Upewnił się, że czuje grzbiet każdej z owiec, aby upewnić się, że są to rzeczywiście owce, które wypuszcza, a nie żaden z jego ludzkich jeńców. Jednakże, nie wiedząc o tym cyklopowi, Odyseusz i jego ludzie wymknęli się z jaskini, trzymając siępodbrzusze owiec.

Rozwścieczony Polythemus wyje, gdy sklep Odyseusza odpływa.

Gdy Odyseusz i jego ludzie uciekli i bezpiecznie wrócili na swoje statki i odpłynęli, Odyseusz nie mógł się powstrzymać od kolejnej zaczepki wobec Polifema. krzyknął, "Cyklopie, jeśli ktoś ze śmiertelników zapyta cię o haniebne oślepienie twojego oka, powiedz, że oślepił je Odyseusz, pogromca miast... syn Laertesa, którego dom jest w Itace".

Rozwścieczony tym, że został oszukany, a następnie zawstydzony, Polifemus zwrócił się do swojego ojca, boga morza - Posejdona, aby ten go pomścił. Tak więc wiele z kolejnych prób, z jakimi borykał się Odyseusz i jego załoga, było obarczonych gniewem Posejdona za znieważenie jego syna. 11

Grzech pychy i niegościnności

Historia Odyseusza z Polifemem uwypukliła dwie bardzo ważne dla starożytnych Greków wartości, które przypisywali swoim bogom.Jedną z nich była wartość gościnności.W starożytnym społeczeństwie greckim traktowanie gości z szacunkiem i troską było sprawą najwyższej wagi.Kiedy więc Polifem zwrócił się przeciwko swoim gościom, zjadając ich, poniósł poważne konsekwencje.Ponadto greccy bogowie nietolerować pychę w istotach ludzkich.Tak więc, arogancja została również ukarana.Kiedy Odyseusz szydził z cyklopów po wąsko uciekając śmierci, pokazał pychę zamiast wdzięczności i pokory.Tak więc, został również ukarany po tym.

Cyklopy jako coś więcej niż brutale

Mury cyklopowe: Lwia Brama, Mykeny, Grecja. fot. Andy Hay

Cyklopy nie zawsze były jednak przedstawiane jako głupie brutale. To prawda, że przypisuje się im budowę twierdz wojskowych w Tirynsie i Mykenach. Do dziś budynki, mury i inne konstrukcje zbudowane z olbrzymich kamieni określamy mianem murów cyklopowych.

Jednak cyklopom przypisuje się również wykucie i zbudowanie jednych z najważniejszych przedmiotów w mitologii greckiej. Oprócz piorunów i błyskawic Zeusa, wykuły trójząb Posejdona oraz łuk i strzały Artemidy. Ponadto stworzyły czapkę niewidzialności, zwaną również hełmem Hadesa. 12

Bohater Perseusz w czapce niewidzialności wykutej przez cyklopów, trzymający głowę Meduzy. Źródło obrazu: Unknown.

Bohater Perseusz nosił hełm, gdy zabił gorgonię Meduzę. Atena, bogini mądrości i wojny, nosiła go podczas wojny trojańskiej. Ponadto Hermes, bóg posłaniec, nosił go, gdy walczył z olbrzymem Hippolytosem. 13

Oprócz umiejętności budowlanych i kowalskich, cyklopy potrafiły być również dość romantyczne...

Polifem i Galatea

Polifem szpiegujący nimfę Galateę i jej kochanka Acisa. Źródło: Rijks Museum, Holandia.

Cyklop Polyphemus z Odyseja W innych mitach przedstawiany był jako muzyk i romantyczny zalotnik. W latach 406-388 p.n.e. poeta Philoxenus z Cythery napisał, że Polyphemus zakochał się w nimfie morskiej o imieniu Galatea. Niestety, była to nieodwzajemniona miłość, gdyż nimfa morska uznała go za niesmacznego.

Ta niedopasowana para zainspirowała późniejszych poetów i dramaturgów. W niektórych wersjach opowieści Polifem nauczył się grać na flecie lub lirze, aby pielęgnować swoje złamane serce. Stał się jednak tak biegły w grze na tym instrumencie, że piękno jego muzyki zwabiło nimfę z wody i na jego stronę. 14 (W pewnym sensie była to klasyczna opowieść o syrenie, ale w odwrotnym kierunku).

Kiedy rzymski poeta Owidiusz napisał Metamorfozy w 8 roku n.e. romantyczna historia stała się trójkątem miłosnym. W opowieści Galatea zakochuje się w śmiertelniku o imieniu Acis. Nie panując nad swoimi gniewnymi impulsami, Polifem staje się tak zazdrosny, że zabija Acisa. Jednak Galatea zmienia Acisa w nieśmiertelnego ducha rzeki. 15

Cyklop Eurypidesa

W V wieku p.n.e. inny grecki poeta, Eurypides, również został zainspirowany do napisania o cyklopach.Eurypidesa Cyklop Jak sama nazwa wskazuje, w sztukach satyrycznych występowały satyry, mityczne pół-człowieki i pół-kozy, które lubiły wino, zabawy i sprośny humor. Niektórzy twierdzą, że były one bardziej komiczną wersją brutalnych i niebezpiecznych centaurów. W przedstawionej przez Eurypidesa wersji opowieści o cyklopach z Odyseja , Polifem jest znacznie sprytniejszy, natomiast satyry przyjmują rolę bufonów16.

Cyklop w mitologii celtyckiej: Ojáncanu

Ojáncanu, celtycki cyklop, obraz: Errazking.

Cantabri, czyli Kantabryjczycy, byli grupą celtyckich klanów, które żyły w

W Górach Kantabryjskich na północnym wybrzeżu Hiszpanii żyli swobodnie aż do podporządkowania ich przez Rzymian w 19 r. p.n.e. Oni również opowiadali historie o jednookich potworach.

Kantabryjskie cyklopy nazywano Ojáncanu.Ponad 10-stopowy potwór, Ojáncanu miał jedno oko i dwa rzędy ostrych zębów.Miał także 10 palców u każdej z rąk i grzywę niesfornych, czerwonych twardzieli.Samice Ojáncanu, zwane Ojáncana, wyglądały tak samo jak samce, z tym że nie miały brody.

Według opowieści Ojáncana miały długie opadające piersi, które dotykały ziemi, a kiedy biegły, przerzucały piersi przez ramię.

Cantari opisali Ojáncanu jako "ucieleśnienie okrucieństwa i brutalności". Byli znani z niszczenia chat i drzew, rzucania głazami i blokowania przepływu rzek. Walczyli również z niedźwiedziami i bykami.

Ponadto Ojáncanu przejawiali dziwaczny proces rozmnażania: zamiast kopulować, wyjmowali wnętrzności ze zmarłego Ojáncanu i rozrzucali je po lesie, a resztę ciała Ojáncanu zakopywali pod dębem lub cisem. 17

Ojáncanu można było jednak pokonać, wystarczyło, że odważna dusza zbliżyła się do Ojáncanu na tyle, by wyrwać mu z brody jeden biały włos. Można też było skorzystać z pomocy Anjanas, czyli życzliwych kantabryjskich wróżek. 18

Likho, Cyklop w mitologii słowiańskiej

Likho, słowiański cyklop, zdjęcie: Marek Hapon.

Starożytni Słowianie opowiadali o swoim własnym potworze przypominającym cyklopa, którego nazywali Likho. Opisywany na wiele sposobów Likho mógł być olbrzymem, którego głowa wznosiła się ponad korony drzew, złym, przerażająco wyglądającym mężczyzną lub wychudzoną staruszką. Wszystkie te opisy łączyło to, że Likho miał tylko jedno oko i był uosobieniem złego losu i nieszczęścia.

Jedną ze sztuczek Likho było wskoczenie na plecy ofiary i przylgnięcie do nich. Jeśli ofiara wskoczyła do wody, próbując utopić Likho i uwolnić się od niego, zwykle to ona kończyła tonąc. W innych wersjach mitu, niektóre pozornie odważne dusze wyruszały na poszukiwanie i walkę z Likho. Jednak zwykle były one karane za swoją pychę i kończyły tragicznielos. morał wielu opowieści Likho był taki, żeby nie szukać celowo zła ani nie oddawać się dziwnym ciekawostkom. 19

Japoński Cyklop: Hitotsume-kozō

Hitotsume-kozō, cyklop japoński, zdjęcie: Sawaki Sūshi.

Nie wszystkie cyklopopodobne stworzenia są złośliwe wobec ludzi. Japończycy opowiadają historie o enigmatycznych jednookich stworzeniach, które nazywają Hitotsume-kozō, co tłumaczy się jako "jednoocy chłopcy". Hitotsume-kozō są bardziej psotne niż złe.

Hitotsume-kozō nie różnią się od innych cyklopopodobnych stworzeń także tym, że nie są olbrzymami, a raczej są wielkości ludzkich dzieci. Według japońskich legend przypominają buddyjskich mnichów z ogolonymi głowami, mają tylko jedno oko i długi język.

Hitotsume-kozō nie są jednak całkowicie niewinne. Choć nie atakują ludzi, to uwielbiają ich straszyć. Ponadto spotkanie z jednym z nich przynosi pecha. Japończycy mają więc sposób na ich odpędzanie, polegający na wystawieniu przed dom lub inny budynek bambusowego kosza. Najwyraźniej Hitotsume-kozō uważają, że otwory w koszu to oczy innego stworzenia.Hitotsume-kozōsą tak zastraszeni przez wiele oczu tego stworzenia, że uciekają. 20

Symbolika cyklopów w mitologii norweskiej.

Norweski bóg Odyn.

Chociaż w mitologii norweskiej nie ma potwora cyklopa, niektórzy uczeni porównują cyklopy do norweskiego boga Odyna. W mitologii norweskiej Odyn szukał mocy sił kosmicznych i uniwersalnej mądrości. Krótko mówiąc, chciał wiedzieć wszystko o wszystkim. Dlatego, aby zademonstrować, że jest godny takiej mocy, składał wielkie ofiary. Jedną z tych ofiar było to, że Odyn oddał jedno ze swoich oczu Mirmirze,Zrobił to w zamian za picie ze studni mądrości Mirmira, czyli Studni Urd.

Tracąc jedno z oczu, Odyn umocnił swoją władzę. Innymi słowy, stracił część wzroku, ale zyskał jeszcze większy wgląd w siebie.21 W ten sposób Odyn dzieli symbolikę z cyklopami. Obaj zyskują dzięki swoim ograniczeniom. Dla greckich cyklopów były one twórcami magicznych przedmiotów, w tym broni Zeusa, łuku i strzał Artemidy oraz niewidzialnego hełmu - wszystkich, które kształtowały uniwersalnewydarzenia.

Symbolizm i znaczenie Cyklopów

Jako wyróżniające się postacie, których historie wytrzymały próbę czasu, cyklopy przyszły symbolizować wiele rzeczy w naszym współczesnym świecie. Symbolika i znaczenia cyklopów obejmują:

Siła

Cyklopy posiadają atrybut wszechmocnej brutalnej siły, takiej, do której istoty ludzkie mogą tylko aspirować.

Umiejętność

Jako biegli kowale i budowniczowie, cyklopy reprezentowały siłę umiejętności i doskonalenie swojego rzemiosła.

Zazdrość

Podobnie jak w trójkącie miłosnym między Polifemem, Galateą i Acisem - cyklop przypomina o toksyczności zazdrości i jej destrukcyjności.

Niegościnność

Polifem popełnia uniwersalną zniewagę: nie traktuje swoich gości z troską i szacunkiem.

Focus

Cyklop pokazuje również zarówno moc, jak i wady intensywnego skupienia. Podczas gdy jego jedno oko pokazuje zalety eliminowania niepotrzebnych rozproszeń; pokazuje również niebezpieczeństwo wizji tunelowej i bycia zbyt wąskim umysłem.

The Sun

Niektórzy uczeni twierdzą, że cyklop symbolizuje również słońce i moc słoneczną. Cyklop Polifem był synem Zeusa, a dla starożytnych Greków słońce było okiem Zeusa. Tak więc cyklop uosabiał moc słońca i aspekt ich boga Zeusa, który był ogniem i światłem. 22

Trzecie oko, czyli zdolności psychiczne

Dla niektórych cyklop reprezentuje również moc trzeciego oka lub nasze zdolności parapsychiczne. W wielu kulturach na całym świecie, szczególnie tych wschodnich, istnieje koncepcja, że przetwarzamy informacje pozazmysłowe poprzez koronę i przód głowy.

Dla tych, którzy wierzą w ideę czakr, czyli siedmiu odrębnych centrów energetycznych w naszych ciałach, trzecie oko jest połączone z szóstą czakrą. Ta czakra rządzi naszym układem hormonalnym, w tym szyszynką, która znajduje się w środku naszego mózgu. Niektórzy filozofowie, w tym Rene Descartes, teoretyzowali, że nasza dusza rezyduje w szyszynce. W ten sposób łączyliśmy się z uniwersalnymmądrość. 23

Tak więc, podobnie jak w opowieści o Odynie, dla niektórych cyklop symbolizuje naszą zdolność do łączenia się z Bogiem lub Źródłem, bez względu na nasze ziemskie ograniczenia.

Referencje [+]

Referencje
↑ 1 //www.etymonline.com/word/cyclops
↑ 2 //www.etymonline.com/word/cycle
↑ 3 //en.wikipedia.org/wiki/Tiamat
↑ 4 //www.researchgate.net/publication/303824582_Nergal_and_the_Babylonian_cyclops
↑ 5 //www.livescience.com/40311-pleistocene-epoch.html
↑ 6 //www.earthdate.org/birth-of-a-monster
↑ 7 //www.worldhistory.org/Greek_Mythology/
↑ 8 //www.uniguide.com/gaia-goddess/
↑ 9 //www.perseus.tufts.edu/hopper/text?doc=Perseus%3Atext%3A1999.01.0136%3Abook%3D9%3Acard%3D82
↑ 10, ↑ 14 //en.wikipedia.org/wiki/Polyphemus
↑ 11 //www.perseus.tufts.edu/hopper/text?doc=Perseus%3Atext%3A1999.01.0136%3Abook%3D9%3Acard%3D193
↑ 12 //en.wikipedia.org/wiki/Cap_of_invisibility
↑ 13 //mythworld.fandom.com/wiki/Cap_of_invisibility
↑ 15 //en.wikipedia.org/wiki/Acis_and_Galatea
↑ 16 //en.wikipedia.org/wiki/Cyklop_(gra)
↑ 17 //en.wikipedia.org/wiki/Oj%C3%A1ncanu
↑ 18 //villains.fandom.com/wiki/Oj%C3%A1ncanu
↑ 19 //meettheslavs.com/likho/
↑ 20 //en-academic.com/dic.nsf/enwiki/310318
↑ 21 //amzn.to/3IbEdPp
↑ 22 //amzn.to/3rpYRVk
↑ 23 //www.uniguide.com/third-eye/
Przewiń do góry